Maar eerst gingen we nog samen op stap naar La Rocina. Het bezoekerscentrum aldaar staat aan het begin van een 3,5km lang wandelpad dat we gezamenlijk afwandelden. De verschillende vogelkijkhutten geven een zicht op de stroom La Rocina maar die stond volledig droog. We hoorden en zagen dus enkel een aantal kleine zangertjes waaronder de Cetti's zanger, graszanger, roodborst, koolmees, ...
Toen we bijna rond waren sprong juist voor mij een "mangouste" vanonder het wandelpad en vluchtte het de dichte begroeiing in. Dit dier had ik nog nooit gezien, nog een lifer voor mij!
Vandaar reden we dieper het woud in naar het Palacio Acebron. Na een flinke wandeling en een bezoek aan het paleis vanwaar men vroeger ging jagen op de lynx, lieten we een groepsfoto maken.
Van links naar rechts en van boven naar beneden zien we: Marc, Johan, Marc, Jef, Geert, Paul, Chris, Jan, Frank, Guido, Eric, Noël, Rik en Martine.
Vandaar ging het naar het belangrijkste bezoekerscentrum van de Doñana: Acebuche. Sommige maakten daar een (te) lange wandeling, terwijl anderen op de picknickweide de vele tientallen blauwe eksters trachten te fotograferen. Ik was bij deze laatste.
Plots staken een vijftal wilde zwijnen de parking over en wandelden al wroetend verder het bos in.
Bij het verlaten van de Doñana kon ik nog een Iberische klapekster (Lanius meridionalis) vanuit de wagen fotograferen.
Na het middagmaal in het Hostal Cristina bleef ik in El Rocio en deed er samen met 5 lotgenoten een wandeling die uitdraaide op een groot feest. In de Hermandad van Jerez de la Frontera werden we getrakteerd op jamón, salami, tortilla en de lokale sherry. De ladies dansten voor ons hun mooiste flamenco's terwijl de omstaanders - wij incluis - hard meeklapten in de handen. We waagden ons zelfs aan een danspasje ...
Na zo'n geweldige ontvangst gingen we op zoek naar de Hermandad van Sevilla want we wisten dat ook daar er een fiësta bezig was. Daar moesten we onmiddellijk proeven van een Rebujito, een verrassend lekkere mix van de vino Manzanilla met 7 Up. We werden uitgenodigd om samen met de jonge dames de flamenco te dansen. Ze moesten niet aandringen!
Die avond speelde de stand van de teller geen rol meer ... hij stond op 159.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten