Iets wat ik altijd graag bijwoon: het vangen en ringen van vogels. Vandaag mocht ik dit meemaken (waarvoor mijn hartelijke dank aan de ringer).
Bij mijn aankomst, vroeg in de morgen, hadden de ringer en zijn rechterhand al een eerste ronde gelopen langs de netten en er de gevangen vogels zeer zorgzaam uitgehaald. Een aantal vogels waren al geringd en terug vrijgelaten: rietzangers, kleine karekieten, een enkele bosrietzanger. Nu werden de nog resterende vogels geringd.
De eerste vogel die aan de beurt kwam was een
ijsvogel. Rustig werd die bekeken, gewogen, gemeten en kreeg hij een passende wetenschappelijke ring aan zijn pootje geschoven. Dan nog vlug een foto en weg was ie, de meersen van Lissewege in.
De volgende aan de beurt was een porseleinhoen. Deze vogel vertoont zich eerder zeldzaam aan vogelaars. Ik was dus zeer blij dat ik dit prachtexemplaar mocht bekijken en fotograferen. Zeker toen de ringer mij de nodige uitleg gaf en tot slot de kenmerken van deze vergeleek met de kenmerken van een waterral. Beide vogels werden ter vergelijking naast elkaar gehouden door de handige ringer.
Maar de doelgroep van deze ringactiviteiten is de waterrietzanger. Al jaren volgt de ringer deze soort en werkt hij mee aan een wetenschappelijke studie over dit voor onze streken toch zeldzaam vogeltje. Deze morgen was er eentje in de netten gevlogen en het werd dus geringd.
Kort voor de middag werd ik telefonisch op de hoogte gebracht dat de grauwe franjepoot die gisteren gemeld werd nog steeds in Torhout zat. Wat denkt je? Juist, op de middag stond ik voor het plasje aldaar en kon ik dit eerder kleine vogeltje minuten lang bewonderen terwijl het in rondjes draaide om zo allerlei lekkers aan de oppervlakte te krijgen.
Please click on the image for a larger view!