Om 8u10 deze morgen vertrok ik met schitterend weer. Het beloofde een mooie dag te worden. WP na WP moest er aan geloven (er zijn er 25) en de wandeling werd mooier en mooier. Ik liep door een gedeelte van het Zoniënwoud dat ik nog niet eerder bewandeld had. Een klein watertje had reeds een diepe vallei uitgeschuurd tussen de bomen door. Ik volgde het beekje berg af. Dit ging vlot. Tot ik aan een bepaald WP de bedding moest verlaten en verder bergop moest wandelen. Dat ging net iets trager ...
Na het kruisen van de Groene Spechtdreef, in 't Frans "Drève des Piverts" (sic), kwam ik terug in een schitterende vallei. De zon priemde door de bomen, maakte alles nog veel mooier. Plots zag ik een reetje staan. Het had me ook gezien, maar bleef toch lang genoeg kijken tot ik een foto nam en het wat later weg liep. Weinige meters verder zag ik een tweede ree. Deze lag in het gras juist op een plek waar de zon scheen. Ze lag te genieten van de eerste warmtestralen. 't Beestje had er deugd van en toen het mij ontdekte ... bleef het rustig liggen. Ik vervolgde vlug mijn weg om het niet verder te storen.
De antwoorden op de vragen werden een na een gevonden, de verplichte foto's werden genomen. Dit laatste is niet zo gemakkelijk als je alleen op stap bent. Enkel de laatste foto, die aan de tumuli, was scherp. De andere twee niet, maar ze volstaan om bij mijn log te plaatsen.
Om 11u15 was ik terug aan de wagen, de cirkel was rond. Ondertussen had ik wel een andere cache eventjes meegenomen. Even voorbij het 11de waypoint kwam ik op 655m van die cache. Een ommetje van een goeie kilometer als je er meer dan 7 moet lopen kon er gerust nog bij. En aangezien ik de spoilerfoto niet bekeken had moest ik ter plekke - aan de wallen opgeworpen om de wolven buiten te houden ten tijde van Albrecht en Isabella - toch nog lang zoeken. Vandaar dat ik iets meer dan drie uren wandelde. Dank Peter voor deze prachtige wandeltocht/-cache! Ik heb er van genoten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten