Verjaardagsfeestje te Uzès

Het is een jaarlijkse gewoonte dat we de verjaardag van Christian vieren in zijn vakantiehuisje in Uzès. Ook dit jaar werd dit uitgebreid gevierd met ons vieren. k' Ga het hier niet al vertellen maar ik kan jullie wel "le bar à vin" LE FOGO ten zeerste aanbevelen.

Onze reis eindigde hier: op de terras van het huisje met in de struiken een kleine zwartkop die de ganse dag ononderbroken zijn lied zat te kwelen.

Op de middag reden we naar Avignon, waar we de huurwagen terug inleverden en de TGV namen met bestemming Brussel. Tot volgend jaar Uzès!

Op weg naar Uzès

Vandaag hadden we de ganse dag om ons te verplaatsen tussen Leucate en Uzès. Daar zouden we dan morgen samen komen met onze vrouwen.

Via een lokale natuurfotograaf kreeg ik de plaats doorgespeeld waar we wellicht de kleine trap konden zien. Wij dus op weg naar Beauvoisin in de Gard. We parkeerden de wagen in een boomgaard vol amandelbomen en gingen te voet een holle weg in. We moesten niet ver wandelen toen we plots een kleine trap zagen opvliegen.

Enkele minuten later zagen we nog een vlucht van wel 9 trappen over onze hoofden voorbij vliegen. Een enig zicht!

We reden verder La Camargue in. Eerst naar "Le Centre de Scamandre". We deden daar een mooie wandeling - er stond wel terug veel wind - en we zagen er een kwak, een purperreiger, een koereiger, ooievaars, zwarte ibissen, ...

Langsheen de weg tussen de meren konden we een bruine kiekendief volgen die naast de wagen bleef vliegen.

Iets verder zagen we ook verschillende zwartkopmeeuwen en terug enkele witwangsternen. Nu kon ik er één vanuit de wagen wel fotograferen!

Verder zuidwaarts reden we tot het uiterst zuidelijke punt van La Camargue. Verschillende mobilhomes stonden naar netjes op een rij met een enig zicht op de honderden roze flamingo's, voor de meeste mensen dé vogel van de streek.

/br>

Richting Perpignan en verder.

Vandaag reden we naar nog verder naar het zuiden, richting Perpignan, om in de omgeving van Corneilla de Vercol en Villeneuve-de-la-Raho op zoek te gaan naar bijeneters, kuifkoekoeken, rotslijsters, scharrelaars, ... allemaal trekvogels die hopelijk al terug waren van het warme Afrika.

Op de heenreis, terug langs het meer, kon ik een regenwulp fotograferen van dichtbij.

Ook de strandplevier was terug van de partij.

Ter plaatse zagen we eerst een brandgans (!), we luisterden naar de nachtegaal, zagen een zwarte ooievaar overtrekken, op de vijvers zaten dodaars, futen, aalscholvers, kokmeeuwen, bonte strandlopers. De sternen die we zagen waren alle witwangsternen en ik had mijn camera niet bij! We reden enigszins ontgoocheld terug. De soorten die we zochten waren nog niet aangekomen! We waren er iets te vroeg op het jaar. Wel kregen we op de terugweg een dunbekmeeuw in het vizier.

Terug in onze tijdelijke thuisbasis, het stadje Leucate, reden we wat rond op kleine landweggetjes tot ik plots twee kuifkoeken zag neerstrijken in een boom.

Christian was uitermate tevreden: hij had deze vogel als nummer één op zijn verlanglijstje gezet. Ik zou waarschijnlijk mijn nummer 1, de bijeneter niet zien ...

Leucate (Zuid-Frankrijk)

Gisterenavond zijn we - Christian en ik - aangekomen in Leucate (departement Aude, regio Languedoc-Roussillon).

Deze morgen waren we al vroeg uit de veren om op het plateau van Leucate de vogeltrek te volgen. Er stond enorm veel wind maar dat deerde de gierzwaluwen, boeren- en huiszwaluwen niet om met duizenden over ons hoofd heen de kustlijn richting oost over te vliegen. Af en toe passeerde ook ander "klein grut" met een snelheid dat ze niet te determineren waren!

Na een paar uur waren we genoeg uitgewaaid en daalden we af naar "l'étang de Leucate". We beslisten de oevers zo dicht mogelijk te volgen. Het eerste wat opviel: er zijn daar geen zilvermeeuwen, nee het zijn allemaal geelpootmeeuwen!

Langs de oevers zagen we strandplevieren, drieteenstrandlopers, overlopers, regenwulpen, steltkluten, enz. Over de immense vijver - eerder een zoutwatermeer met een adembenemend zicht op de besneeuwde bergen van de Pyreneeën - zagen we de trek van rode wouw, zwarte wouw en één slangenarend!

We passeerden Port Leucate en wat verder langs de Oosteroever in Le Barcarès bezochten we het "Parc des Doses". Daar kreeg ik een hop voor de lens.

's Avonds in het hotel bij een goede fles Fitou - we waren dit stadje gepasseerd langs de noordkant van het meer - noteerden we welke vogels we gezien hadden. We kwamen uit op 50 soorten!

De "Weiden Pompje" zijn in!

Meer en meer vogelaars en natuurfotografen vinden hun weg naar de "Weiden Pompje". Zie voor de juiste locatie hier.

Aangezien dit gebied dicht bij ons tweede verblijf ligt ga ik er ook regelmatig kijken en fotograferen. Voor dit laatste moet je wel rekening houden met de stand van de zon. 's Morgens beschijnt de zon de weiden rechts van het landbouwweggetje, 's avond kan je met wat geluk een zacht licht hebben op de Schorreweiden.

't Voorbije weekend nam ik nogal wat foto's. Zaterdagnamiddag kon ik een tureluur, een groep grutto's met er tussen ook enkele IJslandse grutto's en een kleurrijke kievit vastleggen.

Op zondagmorgen was ik er al vroeg. Vooraleer andere vogelaars er kwamen had ik al een tureluur, een tapuit en een regenwulp van dichtbij kunnen fotograferen. Daartoe gebruik ik mijn wagen als schuilhut. Op een goed plek blijf ik rustig wachten en na een tijdje komen de vogels echt dichtbij zitten. Een beetje zon doet de rest.

The Blue Forest of Halle

Deze morgen heb ik een flinke wandeling gedaan in het Hallerbos. Een jaarlijkse gewoonte, die tijd van het jaar. Men kan er blijven de wilde hyacinten fotograferen. Er was wel geen zon maar toch kwam ik naar huis met een groot aantal foto's. Ik laat jullie meegenieten van deze "Wonderful World".

Tussen de duizende blauwe "Common bluebells" vond ik gans toevallig een witte bluebell, eveneens uitgekozen door een spinnetje om op zoek te gaan naar iets eetbaars!

Op de terugweg probeerde ik het blauwe bos artistiek vast te leggen. Op f32 en de camera naar boven bewegen gaf volgend resultaat.

Photoshoot met Auke

Vandaag hadden we afgesproken met Auke en haar mama om in een manège foto's te nemen voor de eerste communie van Auke. Dit kleine meisje droomt immers nu al van paarden, ze is er gek op. Ze had geen problemen met poseren en al vlug had ik genoeg foto's van haar om zowel de menukaarten als de herinneringskaartjes op te fleuren. Deze zullen zeker gekozen worden:

Ransuilen in Bredene!

De ontdekking van de dag: 2 ransuilen in Bredene. De juiste locatie wordt echter niet prijsgegeven en dit tot na het broedseizoen om deze schitterende dieren niet nodeloos te storen. We kunnen maar hopen dat ze tot broeden komen.

Blauwborst en torenvalk

Ik had al een reeks foto's genomen van een blauwborst, maar dit kon beter. Ik dus terug naar het plekje waar ik wist dat er eentje vertoefde. Nee, ik zeg het lekker niet waar juist ... Hij meldde zich present en ik volgde hem te voet heen en weer tussen zijn verschillende zangposten. Hij werd zelfs gewoon van mij te zien, zijn schuwheid verdween en ik kon hem tot op 5 m benaderen. Mijn toestel liep warm aan toen ik ganse salvo's afschoot. Het leverde meer dan 100 foto's op, de ene al beter dan de andere. Jullie krijgen er eentje:

Blijkbaar waren die morgen alle vogels rustig: een torenvalk op zoek naar wat lekkers liet me ook tot op 10 m naderen.

Later op de dag kreeg ik ook nieuws van de goedkeuringscommissie van waarnemingen.be. Het was GEEN Amerikaanse goudplevier die ik zag op zondagavond maar wel een gewone goudplevier. Je kan HIER de beslissing lezen.

Naar de Uitkerkse Polder

Geladen met mijn fotomateriaal en voor de eerste keer met mijn spiksplinternieuwe telescoop trok ik in de vroegte naar de polders in Uitkerke. Om 7u45 nam ik vanuit een schuilhut een eerste foto van een tureluur.

Rond 9u20 zat ik in een andere kijkhut, die achter het bezoekerscentrum Groenwaecke. Daar kon ik o.a. een fitis fotograferen.

Op de terugweg naar huis kwam ik nog langs een weide waar verschillende tapuiten op zoek waren naar eten. Eentje kwam dicht genoeg ...

Aankoop telescoop

Had ik maar een telescoop gehad toen ik die bijzondere waarneming deed op zondagavond. Toen ik op de website "Sights of Nature" van Georges De Putter keek, zag ik dat hij nog een tweedehands telescoop te koop had. Die zou mij kunnen van nut zijn! Wij, Nicole ging mee, op weg naar Brugge.

Georges ontving ons vriendelijk en toonde ons de beschikbare toestellen. Het was niet wat ik verwacht had en dus ... haalde hij maar een nieuwe boven. Het allerlaatste toestel: een Kite SP-ED82 met een oculair 25 - 50x WA. Wij bekeken minuten lang de gaaien die in zijn tuin voedsel kwamen zoeken.

Na een hoofdknikje van Nicole ('k was blij dat ze erbij was) viel de beslissing vlug. Wij kochten dit schitterende toestel, statief incluis; 't Was toch mijn hoofdhobby, niet ...

Welles/Nietes ...

Zo gezegd, zo gedaan. Om 6u30 waren we ter plaatse: we speurden de velden af in de schemering, mijn collega (alhoewel ik niet aan hem kan tippen) met zijn telescoop, ik met de verrekijker. We vonden niets. De vogel was gaan vliegen. We verlieten elkaar en we gingen elk afzonderlijk de velden in de ruime omgeving (tot de Schorreweiden inbegrepen) afspeuren. Maar het mocht niet helpen. Spijtig...

Ondertussen was mijn melding op waarnemingen.be niet onopgemerkt gebleven. Er ontspon zich een discussie op de Belgian Birds-group op Yahoo. Sommige schreven onmiddellijk dat dit is een gewone goudplevier was, anderen verwezen naar een aantal toch zichtbare kenmerken die eerder deden denken aan een Amerikaanse goudplevier. Alle vooraanstaande vogelaars mengden zich in de debatten die ik met meer dan gewone interesse volgde.

Later stelde ik vast dat verschillende vogelaars ter plaatse kwamen om te zoeken naar de "spannende goudplevier" zoals deze in de discussie genoemd werd. Ik had iets wakker gemaakt onder de vogelaars.

Er kwam geen uitsluitsel die dag ...

Amerikaanse goudplevier ???

Zondagavond ging ik nog even kijken naar de Schorreweiden en op de terugweg deed ik ook nog eens de weiden van Stalhille aan. Daar had ik immers al verschillende roofvogels gezien en ook een hermelijn kunnen fotograferen.

Plotseling zag ik zo'n 150m verder in de weiden richting Stalhille een vogel zitten. Ik herkende deze niet onmiddellijk en nam enkele foto's met mijn 500mm-lens. Ik zoomde in op mijn toestel (een Canon 50D) en bekeek de genomen foto's. Tiens, een eigenaardige beestje. Ik besloot nog een paar foto's te nemen (wie weet heb ik wel iets zeldzaams gezien) met mijn 600mm-lens met een 1,4 converter ertussen. Zo bekwam ik een 840mm. Thuis bekeek ik de foto's, koos er de beste uit (op zo'n afstand zijn het geen goede foto's), maakte een crop aan 100% ervan en plaatste deze op waarnemingen.be alsof ik een kanoet gezien had.

Om 23u30 kreeg ik een telefoontje van een vogelaar die me meldde dat het zeker geen kanoet was op mijn foto, maar mogelijks een Amerikaanse goudplevier! Ik wist het dat het iets speciaal moest zijn! We spraken af om de volgende morgen vroeg ter plaatse nog eens te gaan kijken naar deze bijzondere vogel.

Daarna paste ik nog mijn waarneming aan en veranderde de kanoet in een Amerikaanse goudplevier en zette mijn waarneming op onzeker.

Blauwborst en geringde grutto

's Morgens was ik al vroeg in de Uitkerkse Polder. Ik wilde persé enkele foto's nemen van een blauwborst en wist daar een zitten. Maar het was mistig en de eerste foto's die ik nam van een grutto waren niet voor publicatie vatbaar. Maar plots kwam de zon zachtjes door de laatste mistslierten priemen en de blauwborst was op de afspraak. Om 8u02 kweelde hij voor mij zijn mooiste deuntje.

Wat later toen de zon al volop scheen toonde een grutto me zijn mooiste mannequin-pasjes.

In de late namiddag zat ik alweer in de weiden van Stalhille. 't Was er feest! Eerst ging al mijn aandacht naar de kluten. Het voorspel was mooi om zien en het duurde niet lang of het mannentje kluut deed wat het vrouwtje al geruime tijd van hem verlangde.

De scholeksters die in de nabijheid zaten hadden dit in de mot en toen het hun beurt was kon ik ook dit vastleggen.

Ik sloot de dag af met een waarneming van een geringde grutto. Ondertussen zijn de gegevens van die waarneming al doorgestuurd naar de projectleider van dit ringprogramma en hij heeft me beloofd de levensgeschiedenis van deze vogel te bezorgen. Ik hou jullie op de hoogte ...

888

In de late namiddag ben ik even polshoogte gaan nemen in de Schorreweiden van Stalhille. Er waren meer vogels te zien in de lucht dan op het water of in de weiden. Waarschijnijk trokken die allemaal naar hun respectievelijke slaapplaatsen.

Eerst kwamen acht lepelaars over. Ik volgde ze geruime tijd met mijn telelens tot ze uit het zicht neer kwamen ergens in de velden van Noordede.

Wat later kwamen acht grutto's overgevlogen.

En toeval of niet maar ... acht kemphanen verplaatsten zich over korte afstand in de Schorreweiden zelf.

Driemaal acht vogels ... de titel van dit stukje was dus gemakkelijk te vinden!

Space Invader

Herinner je je nog het computerspelletje "Space Invader"? Een Franse artiest van "Urban Art" creëert sinds 1990 aan de hand van mozaïktegeltjes dergelijke monstertjes en kleeft die - in alle anonimiteit - waar er ook maar plaats is op de gevels. Het begon in Frankrijk waar alle belangrijke steden de figuren zagen verschijnen, maar deinde uit over de ganse wereld. Er zijn nu al Space Invaders te vinden van New York, over LA, Miami, Amster- en Rotterdam, Parijs, Londen, Baecelona, Rome, tot in Tokyo, Bangkok, ... Er worden zelfs tentoonstellingen gehouden waar zijn werken aan hoge prijzen verkocht worden zonder dat men weet wie de schepper er van is.

Sinds begin maart 2012 hebben de Space Invaders nu ook Brussel ingenomen. Gisteren, tijdens een wandeling in het centrum van Brussel kon ik er al vier ontdekken. Blijkbaar zouden er al 32 of 33 hangen. En op 20 april 2012, ter gelegenheid van de 30th comtemporary art fair "ART BRUSSELS", wordt er een tentoonstelling van zijn werken gehouden worden in de kunstgalerij A.L.I.C.E., A. Dansaertstraat te Brussel. Vernissage om 18.00u. Het is niet geweten of de artiest daar ook zal aanwezig zijn ...

What a wonderful world ...

Rouge Cloître ofte Rood Klooster

Deze morgen op stap in de omgeving van het Rood Klooster te Oudergem. Eerst op zoek naar wat voorjaarsbloeiers. Ik stelde vast dat in een beukenbos deze eerste bloemetjes maar schaars voorkomen. Ik vond slechts enkele bosanemonen, wat speenkruid en witte klaverzuring.

De witte klaverzuring (Oxalis acetosella) is een plant uit de klaverzuringfamilie (Oxalidaceae). Het is een kleine plant die voorkomt in bossen en heggen, op vochtige plaatsen. De bladeren doen aan iets aan die van klaver (Trifolium) denken, maar ze zijn bleker groen van kleur. De stengels ontspringen uit de wortelstok en kruipen min of meer. Elke bloemsteel draagt een bloem met twee schutblaadjes. De bloem is wit en heeft lila adertjes en gele vlekken aan de voet van de kroonblaadjes. De lengte van de bloemblaadjes is 0,8-1,5 cm. Witte klaverzuring bloeit alleenstaand in april en mei. Het blad is geel geelgroen en drietallig.

War verder bloeide al een enkele gevlekte aronskelk. De bloemen leveren geen nectar, maar lokken insecten met een sterke geur en sluiten de insecten vervolgens voor 24 uur op. Een dergelijke strategie van bedriegen wordt aangeduid met de term sapromyofilie.

Ik verwisselde van lenzen (de 18-55mm er af, de 600mm er op) en ging op zoek naar wat vroege vogeltjes. Lang duurde het niet of ik kreeg een pimpelmees voor de lens, gevolgd door een roodborstje, een glanskop, een boomklever en hoog in de bomen een middelste bonte specht.

Voor mijn voeten zag ik iets bewegen tussen de bladeren. Het bleek een rosse woelmuis te zijn die zijn naam eer aan deed en wat verder zat een Siberische grondeekhoorn op een met mossen en grassen begroeide boomstam. Beide werden vastgelegd op de sensor.