Kleine venijnige depressies kunnen vrij plots ontstaan boven het Kanaal. Omdat dit systeem lange tijd boven water blijft, kan die zich zelf uitdiepen en ontstaat er een zeer krachtig windveld. Precies omdat het allemaal zo geniepig en kleinschalig gebeurt spreekt men van een kanaalrat.
Vandaag kwam dus zo'n beestje op ons af en ik wilde wel eens zien hoe dit in de polders zou evolueren.
Toen ik er aankwam trokken donkere wolken zich samen. De hemel boven Stalhille zag er in de kortste tijd zeer dreigend uit.
Er viel geen regen uit die wolken en de wind wakkerde aan tot stormkracht. De wolken dreven vlug af en de zon kwam plots vanonder de wolken schijnen. Dit zorgde voor mooi, zacht licht. De wind ruimde naar het westen tot noordwesten maar de hevige rukwinden - er was tot 100km/h voorspeld - bleven uit. Toch werd er zo'n 80km/h bereikt in de polders.
Dit alles kon echter de vogels niet deren. Een vlucht van zo'n 600 spreeuwen zorgde voor een uniek schouwspel. Eenmaal ze neerzaten werden ze gevolgd door een tweede vlucht: zo'n 150 wulpen vlogen over mijn hoofd ...
En toen ... toen kwamen ook hier jagers roet in het eten gooien. k reed dus maar naar huis en dacht: 't zou moeten beginnen str.. regenen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten