Geocachen in het Zoniënwoud

Het was weeral lang geleden dat ik nog even ging geocachen. Ik had een earthcache gevonden in het Zoniënwoud van zomaar eventjes 7,2 km waarbij "4 vragen te beantwoorden en 3 foto's te nemen" zijn! En de legger had nog geen enkele cache gevonden en enkel en alleen deze cache gelegd. Dit moest wel de moeite zijn om deze eventjes af te wandelen.

Om 8u10 deze morgen vertrok ik met schitterend weer. Het beloofde een mooie dag te worden. WP na WP moest er aan geloven (er zijn er 25) en de wandeling werd mooier en mooier. Ik liep door een gedeelte van het Zoniënwoud dat ik nog niet eerder bewandeld had. Een klein watertje had reeds een diepe vallei uitgeschuurd tussen de bomen door. Ik volgde het beekje berg af. Dit ging vlot. Tot ik aan een bepaald WP de bedding moest verlaten en verder bergop moest wandelen. Dat ging net iets trager ...

Na het kruisen van de Groene Spechtdreef, in 't Frans "Drève des Piverts" (sic), kwam ik terug in een schitterende vallei. De zon priemde door de bomen, maakte alles nog veel mooier. Plots zag ik een reetje staan. Het had me ook gezien, maar bleef toch lang genoeg kijken tot ik een foto nam en het wat later weg liep. Weinige meters verder zag ik een tweede ree. Deze lag in het gras juist op een plek waar de zon scheen. Ze lag te genieten van de eerste warmtestralen. 't Beestje had er deugd van en toen het mij ontdekte ... bleef het rustig liggen. Ik vervolgde vlug mijn weg om het niet verder te storen.

De antwoorden op de vragen werden een na een gevonden, de verplichte foto's werden genomen. Dit laatste is niet zo gemakkelijk als je alleen op stap bent. Enkel de laatste foto, die aan de tumuli, was scherp. De andere twee niet, maar ze volstaan om bij mijn log te plaatsen.

Om 11u15 was ik terug aan de wagen, de cirkel was rond. Ondertussen had ik wel een andere cache eventjes meegenomen. Even voorbij het 11de waypoint kwam ik op 655m van die cache. Een ommetje van een goeie kilometer als je er meer dan 7 moet lopen kon er gerust nog bij. En aangezien ik de spoilerfoto niet bekeken had moest ik ter plekke - aan de wallen opgeworpen om de wolven buiten te houden ten tijde van Albrecht en Isabella - toch nog lang zoeken. Vandaar dat ik iets meer dan drie uren wandelde. Dank Peter voor deze prachtige wandeltocht/-cache! Ik heb er van genoten!

Het Zoniënwoud

De weersvoorspellingen van het KMI op deze eerste zomerdag waren terug niet bijzonder schitterend: eerst nog droog met enkele opklaringen met na de middag buien die plaatselijk erg hevig kunnen zijn vergezeld van hagel en onweer! Dus rap naar buiten en niet te ver: het Zoniënwoud aan de zuidkant van Brussel.

Ik rij naar Oudergem via de Tervurenlaan en daar waar ze samenkomt met de Tervuursesteenweg duik ik rechts het bos in: zo'n 400m verder is er een parkingplaats. En rondom staan genoeg onderwerpen die mij aanspreken: ik ga ze fotograferen met mijn 180mm macro lens!

Ik begin met een bosaardbei. Ik zie er verschillende staan en kies er die uit die ik best in beeld kan brengen. Ik weet dat deze vruchten een sterke smaak hebben maar durf er toch geen te plukken. Teveel eigenaars laten hier hun hondje uit ...

Ik trek dieper het bos in. Op vochtige plekken zoek ik naar onderwerpen: een rood spinnetje trekt mijn aandacht, maar het blijft niet stilzitten en ik verlies het uit het oog. Op een halfrotte boomstronk vind ik ... ja, wat vind ik? Zijn dit paddestoelen? Ik weet het niet. Ze zijn maximum 1 cm hoog en staan zo dicht bij elkaar dat je zou denken dat er maar drie zijn. Maar met die macro-lens zie je dat het er vele tientallen zwammetjes zijn (klik maar even op de foto) die dicht tegen elkaar aanleunen! Later onderzoek heeft uitgewezen dat het hier om een slijmzwam gaat, waarschijnlijk het Bruin Netpluimpje (Stemonitis virginiensis), want volgens Wikipedia: "Stemonitis is a distinctive genus of slime moulds found throughout the world (except Antarctica). They are characterised by the tall brown sporangia, supported on slender stalks, which grow in clusters on rotting wood. Identification within the genus is difficult, and can only be performed with confidence using a microscope."

Veel brandnetels staan langs het pad. Ik speur hun prikkende bladeren af tot ik een slakje zie eten. Da's ook altijd een dankbaar onderwerp. Het statief wordt opgesteld, het fototoestel er op vast geschroefd en het slakje wordt langs alle kanten gefotografeerd. Deze foto vind ik persoonlijk goed:

Begint het nu te druppelen? Is de buienlijn er al? 'k Zie het niet aankomen, 'k loop in een bos weet je, en door het dichte bladerdek zie ik de hemel niet, dus ga ik toch terug in de richting van de wagen, 'k wil niet overvallen worden door een hevige bui! Een boterbloem met een klein kevertje trekt toch nog mijn aandacht.

't Is al middag als ik terug op de parkingplaats ben. Wat gaat de tijd toch vlug als je met fotografie bezig bent in zo'n bos! Te vlug ... zelfs als je wat anders doet ...

Molsbroek in Lokeren

Deze voormiddag ben ik naar het natuurgebied Molsbroek in Lokeren geweest. De bedoeling was de witkopeend te spotten en als die dicht genoeg kwam te fotograferen. Ik deed een lange wandeling langsheen de oevers van deze uitgestrekte moerasvlakte maar kon deze bijzondere eend niet spotten. Ik zag wel kuifeend, slobeend, wilde eend, fuut, geoorde fuut en duizenden kokmeeuwen in hun broedgebied.

In een hoekje van het domein, juist naast het bezoekerscentrum, vond ik een "kriebeltuin", een afgesloten kleine tuin waar de bezoekers ingeleid worden in de wereld van de insekten. Ideaal dus om de macrolens uit te halen en anderhalf uur foto's te nemen van al wat groeit en bloeit.

En het eerste waar mijn oog op valt is een hommel die rustig zit te genieten van de eerste zonnestralen op een huisje bestemd voor vlinders (Klik op de foto om deze groter te zien!).

Wat verder zit een gewone schorpioenvlieg. Ik fotografeer ze van alle kanten, maar dit bovenaanzicht is wel echt gelukt.

Plots vliegt een fijne blauwe waterjuffer voorbij. Ik wacht tot ze ergens gaat neerzitten en benader deze dan zeer behoedzaam. Dergelijke beestjes hebben immers niet veel nodig om op te vliegen. Gelukkig blijft dit lantaarntje rustig zitten.

Maar ook een aantal bloemen trekken mijn aandacht. Hier een foto van een blaassilene. Meer foto's van deze en andere uitstapjes kan je altijd vinden op flickr!

EN WAT DENK JE VAN MIJN NIEUWE LAY-OUT: EEN KADER ROND DE FOTO EN MIJN NAAM ER IN 'T GROOT ZO MAAR MIDDEN IN! REACTIES ZIJN WELKOM ...

De Uitkerkse Polders

Het was lang geleden dat ik nog eens in de Uitkerkse Polders rondliep. Maar veel is er niet veranderd. De Drijfstraat is nog altijd afgesloten. Ik parkeerde mijn wagen in de Neptunuslaan en ging te voet de Drijfstraat in. De oude asfaltverharding is volledig uitgebroken. 'k Ben curieus was ze daar gaan doen. Het kruispunt van deze straat met de Uitkerksestraat en de Neptunuslaan is wel volledig heraangelegd. Ik dus terug naar de wagen en via Blankenberge city naar de polders. Veel beweging was er niet: aan de eerste hut zaten enkel wat kokmeeuwen in hun broedgebied en enkele kluten. Aan de volgende kijkhut, die aan het kruispunt van de Hooistraat en de Kuiperscheeweg, zat een koppel knobbelzwanen dichtbij. Ik fotografeerde die welke het dichtst zat waarbij ik lette op mijn witbalans. Het resultaat mag gezien worden.

Op de waterplas dicht bij het bezoekerscentrum Groenwaecke fourageerde een steltkluut. Die moest ik toch fotograferen om later bij mijn log te kunnen zetten op waarnemingen.be.

Wat verder zag ik enkele scholeksters lopen. Er was een exemplaar dat me opviel. Eventjes gekeken met de verrekijker: het was een juveniele scholekster! Daarvan had ik nog geen portret. Dus ...

Op mijn terugweg zag ik nog - weliswaar in tegenlicht - een bruine kiekendief.

Dwars door het land

Gisteren kwamen we van de Ardennen terug. We hielden een kleine tussenstop in Brussel om de valiezen te ledigen en terug op te vullen en we vertrokken onmiddellijk naar zee. We reden gisteren dus dwars door het land.

Deze morgen - 'k was weeral vroeg op - ging ik even kijken in de haven van Oostende. Tiens, de slipway was zijn omgevallen boot (de O33) terug kwijt. Maar de visdiefjes, die waren er nog. Hier en daar zag ik zelfs al een kleintje. Ah nee, die fotografeer ik niet (nestfotografie is verboden!), maar de ouders maken genoeg kabaal om mijn aandacht te trekken.

Na een kleine wandeling en nog wat foto's o.a. van een kleine mantelmeeuw in full frame, besliste ik even te gaan kijken naar de slechtvalken van Oostende. Bij mijn aankomst op de nabijgelegen parking zag ik er onmiddellijk 2 zitten. De afstand is nogal groot maar met mijn 600mm en een 1,4 converter er op, kon ik toch één slechtvalk fotograferen.

'k Vraag mij af hoe het zou zijn met de slechtvalken van Brugge. Zouden er daar al mooie foto's van bestaan? 'k Zal het even vragen aan Machteld ...

In overtreding in Frankrijk?

Deze morgen was ik al vroeg op stap, terug in dezelfde omgeving als gisterenavond. En terug zag ik dezelfde vogeltjes maar geen klauwier of klapekster te zien. En toch moeten er daar in die streek zitten: de omgeving leent er zich toe.

Na een lekker ontbijt, gingen we in de streek even rondtoeren. We deden alle kleine dorpjes aan en kwamen kort voor de middag in Bouillon aan. Ook hier deden we onze wandeling. Het gaat iets beter in deze stad dan in Dinant - er is niet zoveel leegstand - maar op gebied van winkels zijn wij hier in Vlaanderen en Brussel toch bedorven. Niets te zien daar! Dan maar een wandeling in de omgeving van het kasteel van Godfried! Daar rechtover gingen we een 'afspanning" binnen, ik had grote dorst. Awel merci, we gingen zo plots 20 à 30 jaren terug in de tijd. Hoe is 't mogelijk? Gelukkig hadden ze Rochefort, een biertje dat me de laatste tijd enorm bevalt.

Terug beneden deden we een wandeling langs de Semois aan de achterzijde van het kasteel. In het pas afgereden gras kwamen verschillende vogels wat eetbaars zoeken. Niet alleen verschillende kramsvogels maar ook een grote lijster kwam er middagmalen.

Wij aten in het dorpje in een nieuw maar eenvoudig restaurantje gerund door 3 dames en gingen daarna onze siësta doen. Ja, 't wordt een gewoonte. Achteraf deden we nog een toerke en dat bracht ons zomaar aan de voet van "le château de Sedan". Een gedeelte daarvan is omgebouwd tot hotel. En daar vierden we Nieuwjaar 2006! We gingen terug binnen, bezochten de bar en dronken er ter herinnering van dit alles een glaasje champagne.

Op de terugweg stelden we vast dat we in overtreding waren: we reden in Frankrijk en hadden geen alcoholtester bij! Of is dit nu nog niet nodig? 'k Zal eens de juiste datum moeten opzoeken! (Verplicht vanaf 1 juli!)

Naar d'Ardennen!

Deze morgen hebben we onze regenjas en ons laarzen in de wagen gestoken voor een 3-daags bezoek aan de Ardennen. Vroeger verbleven we steeds in Alle-sur-Semoins waar we een chalet huurden, nu hadden we gereserveerd in l'Eau Vive, een hotel in Vresse-sur-Semois.

Nog voor Namen reed ik van de autostrade en volgde de binnenwegen ... we zouden er anders te vroeg aankomen ... Ik reed dus van Namen op Dinant. We passeerden Wepion, het aardbeiendorp (of is dat een stad?). De vele kramen met lekkere aardbeien nodigden uit tot een stop. Ik koos een "gesloten huis" uit om wat aardbeien te kopen. Misschien kwamen de aardbeien wel uit de hof. Madame was zo eerlijk onze vraag daaromtrent te beantwoorden: "Nee hoor, wij kopen ze in Thuin en verkopen die dan hier ..." Des fraises de Wépion, mon c....

Op de middag waren we in Dinant. Een wandeling doorheen de winkelstraat is de beste aperitief. Wij keken links en rechts en zagen dat veel winkelpanden leeg staan en dat de enkele kledingzaken die er nog zijn niets moderns aan te bieden hebben. Zijn zij bijven stilstaan? Is het zo erg gesteld in Wallonië? Is dit te danken aan de Waalse socialisten? Eh bien merci!

Gelukkig vonden we op de hoek voor de kerk in "café Leffe" een goed restaurant waar de bediening beleefd was en de keuken goed en meer dan voldoende. Het smaakte ... terwijl het buiten koud en winderig was. Een klas kinderen moest de boot op voor een rondvaart op de Maas. Ze stonden al te bibberen op de kaai ...

Van Dinant reden we via Beauraing en Bièvre naar Vresse. We werden aan de receptie van 't hotel verwelkomt door ... een Hollander! Hij moest wat zoeken op zijn PC om belangrijk te doen en we kregen kamer 3 toegewezen op de eerste verdieping. Deze bleek, samen met de aanpalende badkamer, volledig in orde te zijn. We verhoogden wat de thermostaat en ... deden een siësta. Zalig ...

Wat later ging ik de omgeving even verkennen. Ik had tijdens de heenrit hier dichtbij een hoogplateau gezien dat misschien wel een geschikte plaats was om er wat vogeltjes te spotten. Ik exploreerde de kleine weggetjes tussen Gros-Fays en Oizy. Langs beide zijden van deze straatjes stonden jonge sparreboompjes di moesten groeien om ooit gerooid te worden als "sapin de Noël". Ik speurde de toppen af. Veel kneu en nog meer witte kwikstaart zo midden op de straat, een enkele buizerd en toch iets wat meer kleur bracht: een koppeltje geelgors.

Tussen twee voetbalmatchen in gingen we eten in het sombere ouderwetse restaurant van L'Eau Vive. Dit mag zeker eens vernieuwd worden. De kamers zijn redelijk maar dit hier is volledig voorbijgestreefd! Nu, van het eten hoor je mij niet klagen. Het was lekker (Patés d'Ardennes en Entrecôte met roquefort) en meer dan voldoende. Alhoewel we in Wallonië zaten was de bediening tweetalig: Engels en ... Pools!

BAHC aanvaardt 2 waarnemingen!

Enkele minuten geleden (om 21u44) kreeg ik volgende e-mail binnen:

Beste, Hierbij meld ik u dat het BAHC in zijn vergadering van 06 juni 2012 beslist heeft uw verslag over de Steppekiekendief te Hoegaarden op 22/09/2011 te aanvaarden met opname in categorie A. Hopelijk kunnen we ook in de toekomst op uw medewerking rekenen, Vriendelijke groeten, i.o. BAHC

Het gaat hem hier over volgende waarneming:

Dagen werd er over deze foto gediscuteerd. Is dit een steppekiekendief of is het een vrouwtje blauwe kiekendief of nog ... een hybride blauwe x steppekiek? Na vergelijking van de foto's viel de beslissing: het is een vrouwtje 2de kalenderjaar steppekiekedief.

Om 22u34 komt een identiek berichtje binnen - ze kijken daar niet naar het Europees kampioenschap voetbal! Deze maal gaat het over mijn waarneming van een Bairds strandloper op 20/09/11 te Tienen (bezinkingsputten). Ook dit verslag over die waarneming wordt aanvaard in categorie A! En ... het is pas het tweede verslag dat in België aanvaard werd. Het eerste dateert van 1995.

Dit werd dus meteen mijn tweede en derde verslag dat in 2011 werd ingediend en die dan ook goedgekeurd werden: eerst in januari de witbuikrotganzen en dan nu de steppekiekendief en de Bairds strandloper. Ikke nie weinig fier ...

Rouge Cloître in de wind ...

Deze morgen was ik vroeg op stap. Zeer vroeg: om 5u30 reed ik al naar het Rood Klooster in Oudergem. Waarom zo vroeg? Wel ik had gisterenavond nog naar het weerbericht geluisterd: 's morgenvroeg volle zonneschijn, maar al vlug zou de wind opsteken en ons bewolking brengen met buien. En toen ik aankwam onder de viaduct van de E411 priemden de eerste zonnestralen al door het bladerdek. Het zou een mooie morgen worden ... Het had de vorige dagen flink geregend en dat was maar al te duidelijk te zien in het bos. De grond lag er drassig uit en ik moet opletten voor een slippartij toen ik een helling afdaalde naar mijn geliefkoosde plek aan het bruggetje. Een kleine huisjesslak genoot van deze vochtigheid en ze werd mijn eerste onderwerp.

Ik klom wat verder terug het bos in op zoek naar leuke onderwerpen in de eerste zonnestralen. Ik vond al gauw een zalig plekje waar ik zeker enkele macro-opnamen kon doen. De bloei van sterretjesmos leent zich steeds uitstekend hiervoor.

Bloementjes vond ik niet en toch stonden verschillende planten in bloei, zoals bv. de brandnetel. Ooit al eens de bloei van deze stekende plant bekeken? Ik wel: door mijn 180mm lens!

Maar zoals de weerman beloofd had stak een wind op die zelfs in het bos zeer goed voelbaar was. Alle plantjes, grassen, struiken bewogen in de wind en ... de fotograaf mocht inpakken ... Om 8u30 was ik terug thuis!

De VENUSovergang

De overgang van Venus voor de zon gezien deze morgen. Nee, tuurlijk niet, deze overgang was in België echt niet te zien door te veel bewolking! Spijtig want de volgende overgang is voor 2117! En dan zijn we er allemaal niet meer! Gelukkig waren er genoeg "livestreams" terug te vinden op het world wide web! Men kon kijken in Hawai of nog in Japan. Via de NASA of via telescopen van amateurs-sterrenkundigen.

Gelukkig was ik vlug genoeg om een beeld te bewaren zodat jullie toch nog iets kunnen zien van dit unieke fenomeen. Het is genomen juist voordat Venus de zon verlaat. Rechts op 2uur zie je een klein zwart bolletje: wel, da's Venus. Geniet ervan!

De meest gefotografeerde vogeltjes van België

Inderdaad, de ijsvogeltjes die leven in de Warandeputten van Oostkamp (Moerbrugge) zijn de meest gefotografeerde vogeltjes van België. Dagelijks komen hier natuurfotografen ganse reeksen foto's nemen van deze kleurrijke vogeltjes. Deze morgen scheen de zon niet maar was er licht genoeg om foto's te nemen. Misschien zou ik alleen zijn om in de vogelkijkhut daar te zitten wachten op de ijsvogel. Ik waagde mijn kans ...

En inderdaad, er zat niemand. En ... ik had mijn 600 mm meegesleurd. Ik had de ijsvogel nog niet met een dergelijke lens gefotografeerd. Ik kon me dus rustig installeren: de lens op mijn driepoot, ik op 't bankske en nu maar wachten tot ie verscheen. Het duurde niet lang of een eerste reeks foto's werden gemaakt. Draai je even vriendje! Ja goed zo ... een tweede reeks.

En tussen de vele reeksen ijsvogel in, kon ik de kleine karekiet fotograferen.

Later op de dag, eerder al in de vooravond, fotografeerde ik nog een meeuw. Ik maakte de foto over aan Jan die me volgende leerrijke commentaar schreef: "Dit is een tweede kalenderjaar Kleine Mantelmeeuw. Wat je direct opvalt aan dergelijke vogel is dat hij erg slank (komt zeer lang over door lange handpenprojectie en fijn kopje en snavel), vrij donker overkomt. de handpennen zijn nog steeds echt wel donker zwartbruin (zilvermeeuwen zijn deze veel bruiner en nu zelfs vaak bijzonder flets door sleet). Op de tweede foto is dit ook vrij goed te zien aan P4 die eveneens een donkere buitenvlag vertoont (bleek in zilvermeeuw). De tertials zijn eveneens zeer donker, en ook de grote dekveren zijn hier volledig egaal donker gekleurd (typische voor Kleine Mantelmeeuwen). De schouderveren missen contrastrijke ankers en hebben een vrij donkere basiskleur en de meest recent geruide (de onderste dus) zijn gewoon donker met enkel een schachtstreep, een patroon typisch voor Kleine mantelmeeuwen. Als je naar de poten kijkt, ook deze zijn witgeel wat ook al een indicatie is voor de latere pootkleur. De staart is amper te zien maar ook hier zie je dat de buitenste staartpennen bijzonder solide zwart zijn, opnieuw een typisch Kleine Mantelmeeuwenpatroon. Mocht je ergens aan Geelpootmeeuw zitten denken, deze is dus vrij eenvoudig uit te sluiten op ondermeer de bouw, het staartpatroon (meestal taps aflopend in Geelpootmeeuw), die donkere schouderveren (bij geelpootmeeuw zouden die ofwel een erg duidelijk anker hebben ofwel grijzig zijn), de grote dekveren (enkel de buitenste zijn meestal solide in geelpootmeeuw)."

De haven van Oostende

Het was al lang geleden dat ik even de vissershaven van Oostende bezocht. Ik had dit jaar de visdiefjes nog niet gezien.

En ze waren er hoor. Al krijsend vlogen ze af en aan soms met een visje in hun bek, soms niet. Ik volgde ze geruime tijd, ze visten in het sas telkenmale een boot versasd werd. Om foto's te nemen was het niet klaar genoeg. De bewolking was te hardnekkig.

Dan maar even naar de andere kant gekeken. Daar lag de O 33 Marbi gekapseisd tegen de slipway! Het accident gebeurde op 14 mei toen de Marbi (34.80 m lang en 254 t) op de slipway werd getrokken om er werken aan uit te voeren. Toen de boot bijna boven was, knakte er echter een kabel door. Het vaartuig gleed opnieuw 30 meter achteruit en schoof van de houten blokken waar hij op steunde. Daardoor kapseisde het beneden in het water. De schipper en de machinist waren nog aan boord toen dit gebeurde. Zij konden zichzelf ongedeerd in veiligheid brengen.

Terwijl ik daar stond te fotograferen brak plots brand uit op de Z 596 De Zwerver die afgemeerd lag aan de H. Baelskade. Ik nam een foto van de enorme rookpluim en liep dan naar mijn wagen om wat dichter te rijden.

Toen ik naderde zag ik dat het brandde in het visruim - waarschijnlijk door laswerken - en dat deze onder controle was. De brandweer van Oostende kwam aan toen de brand geblust was ...

In de namiddag ging nog even naar "mijn achtertuin" kijken. Een rietzanger kweelde zijn lied en was zo hard bezig dat ik deze zachtjes kon naderen tot op een paar meter. Het resultaat zie je hieronder.

Wat verder zat het mannetje roodborsttapuit zijn toer af te wachten om voedsel te brengen aan zijn kleintjes ... denk ik ...

Ik liet vlug deze vogeltjes hun ding doen ... ik wilde ze niet langer storen ... beter was even op de uitkijk te staan voor de velduil maar ... deze toonde zich vandaag niet ...