Na haar afgezet te hebben reed ik naar Ooij via de Ooijse Bandijk. Wat hebben ze toch uitgestrekte natuurgebieden die Hollanders! Daar kunnen we enkel jaloers op zijn. Grote delen zijn vrij toegankelijk en men rijdt er (of wandelt en fiets er) tussen de "grote grazers" op eigen verantwoordelijkheid (zo melden de borden).
Het spreekt vanzelf dat daar vele vogels vertoeven. Veel kleine zangvogeltjes (ik zag putters, kneus, zwartkoppen, ...) vliegen van de ene struik naar de andere, maar ik hoorde ook een koekoek, zag grauwe ganzen en blauwe reigers en kon er een buizerd fotograferen die eventjes zijn pluimen moest opschudden.
Maar ik keek niet enkel naar de natuur. Ook de lokale bewoning trok mijn aandacht. Typisch voor deze streek zijn de huizen met hun rieten daken. Een schitterend voorbeeld hiervan is een huisje (sic) in Groenlanden.
Tot 1900 werden in deze streek stenen gebakken. Meestal gebeurde dit in open lucht in zogenaamde veldovens. Dicht bij Groenlanden kan je vanop de dijk nog een voorbeeld zien. Door de gaten aan de zijkant werden grote stukken brandende turf tussen de te bakken stenen naar binnen gegooid. Het duurde enkele weken vooraleer de stenen gebakken waren!
Terug aan de Oude Waal, een buitendijkse oude strang (= rivierarm) van de Waal met aangrenzende rietlanden, zag ik plotseling een zwarte stern! Hij zat wat ver om er een mooie foto van te maken, maar deze was toch dienstig om mijn waarneming te loggen.
Bij het terug rijden naar Nijmegen nam ik nog vanuit dit prachtige gebied een foto van de stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten