Een woelige overtocht, een winderige kennismaking ...

Vandaag was de grote dag: we zouden voet aan wal zetten op Helgoland! Daarvoor waren we al vroeg op stap: de Atlantis kon zo'n 1000 passagiers vervoeren en wij wilden het beste plaatsje ... aan tafel 22! Slechts een paar mensen waren ons voor en wij konden dus onmiddellijk na het inschepen onze plaats innemen. Er stond een fikse wind met golven van 1 meter hoog. De overtocht zou zo 2u30 duren.

Michel en Geert

Wij keken uit over zee, zagen weinig vogels en stelden vast dat de golven steeds maar hoger werden. Het laatste deel van de tocht stampte de boot heftig op de 3 meters hoge golven maar we hielden ons kranig. Het is een traditie op Helgoland dat de boten niet aanleggen in de haven en dat de passagiers overgebracht worden met kleine sloepen. Die bootjes schommelden vervaarlijk toen we moesten instappen. Samen met Patrick werd ik in een boot neergezet en we kregen onmiddellijk een wit zeil over ons hoofd. Onze sloep vaarde met hoge snelheid naar het eiland. De bagage en wijzelf bleven droog onder het natte zeil!

Patrick onder het zeil

Bij onze vrienden Geert en Michel ging het er iets rustiger aan toe. Ze zwaaiden naar ons toen ze aanmeerden.

Geert en Michel meren aan

Na het inchecken in ons verblijf - Patrick en Michel in Haus Miramar, Geert en ik in Haus Nickles -  gingen we op zoek naar een restaurantje. We vonden een Italiaan die lekkere spaghetti voor ons klaar maakte.

En daarna gingen we op verkenning. Het eiland heeft een Unterland (ongeveer 4m boven de zeespiegel), een Mittelland en een Oberland waarvan het  hoogste punt op 61,3m ligt. Op de klippen zitten duizende vogels, veelal Jan-van-Genten en Zeekoeten. We gebruikten voor het eerst de "Fahrstuhl" (de lift) om naar het Oberland te gaan. Daarna wandelen we op de Klippenrandweg waar we met verbazing uitkeken over dit enig mooie landschap.

De Fahrstuhl

Het Oberland

De klippen

We wandelen verder op de rand van de klip en hoe verder we gingen hoe meer vogels we zagen. De eerste honderd foto's werden genomen gevolgd door nog vele honderde foto's. De tijd ging zo snel voorbij dat we al vlug terug naar beneden moesten om te avondmalen. Na een schnitzel verorberd te hebben trokken we terug naar boven. Bij zachter licht zouden we nog wat foto's maken. Sinds onze aankomst op het eiland was het weer wel veel verbeterd: de wolken waren weg maar er stond toch boven op de klippen een stevige bries. De gevoelstemperatuur lag dan ook laag ...

Winderig

Maar we waren goed ingeduffeld, het licht was goed, de vogels zaten op nog geen drie meter van het pad! Sommige vlogen aan met wier om een nest te bouwen, andere trachtten een vrouwtje te verschalken soms door het aanbieden van een steen. Wij wisten niet waar eerst gekeken!

Zeekoet

Jan-van-Gent

Op het meeste noordelijk puntje van Helgoland staat Lange Anna, een rots waar vele vogels een rustplaats vinden. In de ondergaande zon was het genieten van de intense kleuren boven de zee, het krijsen van de vele vogels, het schieten van vele foto's!

Lange Anna

Wat later, beneden, konden we een glaasje in het Aquarium café best appreciëren. Hier hoefden we geen BTW te betalen, immers Helgoland is tax free en dus 19% goedkoper voor de Duitsers maar voor ons 21% goedkoper! Ein Whisky und ein Grappa bitte!

SUMMARY: We arrived this noon at Heligoland by boat, the Atlantis. But this boat did not dock so we had to take a sloop for the final part.  Tradition, they told us ...  After our check-in in the hotel (Haus Nickels) and a lunch in an Italian restaurant we went to inspect the city. From the Unterland, we took the elevator to the Oberland and made a long walk along the cliffs. We saw hundreds of birds, we took hundred photos! The Northern Gannet is an impressive bird and at some places these are only sitting 3 meters away from us ... 

(Please click on the images for a larger view!)