Deze morgen was ik al vroeg uit de veren. Ik mocht kennis maken met het werk van een vogelringer.
De avond voordien had de professionele ringer, Antoine C., mij nog piekfijn uitgelegd waar ik moest zijn: een boereslag ergens in Lissewege. Toen ik er aankwam, zo even na zevenen, was het nog donker maar ik zag al de koplamp van Antoine op en neer dansen in het hoge riet.
Hij ontving me hartelijk aan zijn tijdelijk "ringstation": de open kofferbak van zijn wagen. Een tafeltje werd neergepoot, twee terrasstoelen werden uit het riet gehaald, een gamel rekje - om de zakjes met de te ringen vogeltjes er in aan op te hangen - werd zorgzaam geïnstalleerd.
De mistnetten
Na een losse babbel en toen het al daagde in het oosten ging Antoine even kijken of er al een vogeltje in zijn netten was terecht gekomen. Ik mocht mee. Door het 2m-hoge riet via bijna onzichtbare maar modderige paadjes kwamen we aan het eerste net. Een KBV'tje (een klein bruin vogeltje) zat al in het net. Met handige vingers wist Antoine het diertje in een wenk te bevrijden en het kwam terecht in een zakje. Vijf meter verder stond nog zo'n net, bijna onzichtbaar voor mij en dus zeker voor die vogeltjes. En verder nog een en dan nog een veel langer net en nog een ... In totaal stonden daar niet minder dan 175m net opgesteld. De eerste ronde was goed voor enkele kleine karekieten en een enkele roodborst.
Kleine Karekiet
Bij de derde ronde ging ik terug mee. In het tweede net hing een minuscuul vogeltje: ken je dit vroeg Antoine en hij toonde mij een mooi, zacht gekleurd beestje met een zeer fijne en spitse bek. Dit had ik nog nooit gezien en ik moest dus het antwoord schuldig blijven. "Een buidelmees" zei Antoine met twinkelende oogjes, "mijn dag kan niet meer stuk!". De mijne ook niet dacht ik want dit was een lifer voor mij! De vogel belandde in een rood zakje, enkel dienstig voor specialekes!
Aan het ringstation werd de vogel geringd, uitvoerig bekeken en de kenmerken werden in detail besproken, de bijbel van de ringers "Identification Guide to European Passerines" van Lars Svensson werd bovengehaald, het vogeltje werd terug bekeken en er werd besloten dat het op geslacht brengen van dit vogeltje niet mogelijk was. Dit werd bevestigd door Lars: ook hij kan eerste jaars buidelmezen niet op geslacht brengen (zie zijn nota op het einde van de bespreking van de Remiz pendulinus)!
Buidelmees
Terwijl ook enekele andere vogeltjes geringd werden hoorden we opnieuw de roep van een buidelmees. Was dit het vogeltje dat we geringd hadden of een ander? Antoine had het nog gezegd: een buidelmees reist nooit alleen! We stonden allen op de uitkijk en zagen een buidelmees over het rietveld van de ene struik naar de andere vliegen. Plotseling was ie verdwenen en toen Antoine terug kwam van een nieuwe ronde langs zijn netten had hij een tweede buidelmees bij. Deze was al meer getekend dan de eerste, het was wellicht enkele dagen ouder.
Buidelmees
Het lieve beestje werd op zijn (of haar) beurt geringd, gemeten, gewogen, gedetailleerd gefotografeerd en ... losgelaten terug de vrije natuur in maar wel met een wetenschappelijke ring met de vermelding "Brussels" er op. Hopelijk wordt het ooit eens terug gevangen en krijgt Antoine een melding van een terugvangst in een ver Afrikaans land. We wensen het hem toe!
In het algemeen genomen was het een zee rustige dag. Gisteren werden er nog 47 vogels gevangen en geringd, vandaag stond de teller op 13: 5 kleine karekieten, 1 roodborstje, 2 buidelmezen, 3 heggenmussen, 1 vrouwtje zwartkop en 1 spreeuw.
Zwartkop (vr)
Het was een enige ervaring. Ik weet nu wat er komt kijken bij het ringen - veel meer dan men zou durven vermoeden - en ik neem met respect mijn hoed af voor alle ringers wereldwijd ... en in het bijzonder voor Antoine, DE vogelringer van Noord-West-Vlaanderen.
Please click on the images for a larger view!
