Landschapsfotografie is moeilijk!

Deze morgen heb ik een cursus "Landschapsfotografie" gevolgd bij Misjel Decleer in het ontmoetingscentrum van de Uitkerkse polder "Groenwaecke". Om 6 uur werden we door de frisse lesgever in het centrum ontvangen en kregen we een korte les. Immers alles moet buiten gebeuren en we gingen op stap om een 3-tal uren foto's te nemen van ... "le plat pays" zoals Brel het zo mooi kon uitzingen. Gelukkig ligt er een "vuilhoop" dichtbij zodat we toch nog efkens een hoogteverschil hadden om onze foto's te nemen. Niemand had gedacht een ladder mee te brengen ...

Een van de eerste foto's die ik nam was onderstaande. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik na de commentaar gehoord te nemen tijdens de bespreking van onze foto's achteraf, ik deze thuis wat bij cropte, kwestie van de boom op de juiste plaats te zetten in de goede grootte.

Wat later - toe er wat meer licht was - nam ik de volgende foto. Ik publiceer deze zoals ik deze nam. De commentaar op deze foto was: "goede sfeerfoto maar ...". Thuis maakte ik een uitsnede waarbij ik rekening hield met alle fouten. Kijk maar hieronder.

Om maar te tonen .... landschapsfotografie is niet gemakkelijk!

Nu heb ik wat rust nodig. Tot binnenkort ...

No time ... no comment

Klik op de foto om die groter te zien!

Grote Canadese gans

Grote zilverreiger

Grote zilverreiger

Rode wouw

Het moeras van Woluwe

De laatste dagen worden bijna volledig ingenomen door een speciale opdracht die ik kreeg. Veel kan ik er niet over kwijt maar op onderstaande foto zie je me wel in mijn werktenue en -omgeving. Honderden foto's nam ik er en die moeten nu allemaal bewerkt worden om later terecht te komen in een wetenschappelijke publicatie.

 Deze avond - bij aangenaam lenteweer - trok ik nog naar het park Malou hier in Sint-Lambrechts-Woluwe. Het park zelf liet ik links liggen, ik trok naar het kleine moeras, gelegen juist naast dat park met  kasteel en vijver. Ik zou zo graag eens een boomkruiper van dichtbij fotograferen maar ook deze keer toonde hij zich niet voor mijn lens. Wel zag ik verschillende halsbandparkieten, een koppeltje zwartkop waarvan het vrouwtje een bruine kop heeft, een nijlgans, twee blauwe reigers en een waterhoen. Een buizerd vloog over (zonder dat ik deze kon fotograferen) en ik hoorde duidelijk de "lach" van een groene specht. Kauwen waren bezig met het bouwen van een nest terwijl de knobbelzwanen al aan de afwerking bezig waren van hun nieuwe woonst. Een meerkoet zat al te broeden en zoals het een goede natuurfotograaf betaamd liet ik deze met rust.

A wonderful world!

Vandaag was het eerder rustig op de grote vijver van Grootbroek. Een blauwe reiger durfde nogal dicht komen, te dicht zelfs voor mijn 500mm lens. En wat later gebeurde van alles: een dodaars kwam voorbij, wat later kwamen de meerkoeten tot de daad die moet leiden tot hun nageslacht en wilde eenden vlogen over. Niets speciaal maar toch zo mooi dit alles van dichtbij te kunnen meemaken. Once again: what a wonderful world!

Belichting is belangrijk!

Gisteren was ik om 6u00 's morgens al aan het bezoekerscentrum Groenwaecke van de Uitkerkse polder. Natuurpunt richtte daar immers een workshop in voor vogelfotografie onder leiding van Misjel Decleer. Zijn website vind je hier.

Wat ik gisteren leerde probeerde ik deze avond in praktijk om te zetten. Bij vogelfotografie speelt de belichting van de te fotograferen vogel een zeer grote rol. Hoe we ons toestel manueel (M) kunnen instellen leerde Misjel ons tijdens de workshop en dit probeerde ik vandaag uit. En ik moet toegeven: Misjel heeft meer dan gelijk: de camera manueel instellen leidt tot mooie foto's. Daarom zweer ik vanaf vandaag "Av" af en oefen ik tot het manueel instellen van mijn camera (M). De resultaten van deze avond - bij een ondergaande zon -  zie je hieronder.

Eerst een viertal vluchtshots van een blauwe reiger, daarna volgt zijn broertje de witte grote zilverreiger die weliswaar veel te ver vloog,  dan een koppel krakeend dat al iets dichter kwam, het baltsen van de futen onder een goedkeurende blik van een aalscholver, om te eindigen met een zomertaling met zijn weerspiegeling.

Terug naar Sint-Agatha-Rode

Deze namiddag reed ik terug naar Grootboek in de hoop er iets speciaal te zien. Ik dacht daarbij aan een roerdomp, of een visarend en zelfs aan een bever.

Maar niets van dit alles toonde zich. Ik zag (of hoorde) wel krakeend, grote zilverreiger, waterral, koekoek, Cetti's zanger, fitis, zwartkop, pijlstaart, bergeend, tafeleend, aalscholver, gaai, boerenzwaluw, staartmees, pimpelmees, koolmees, roodborst, winterkoning, slobeend ...  en twee blauwe reigers.

De meeste vogels zaten ver weg met uitzondering van één blauwe reiger die zich gewillig liet fotograferen.

Al gehoord van Grootbroek?

Grootbroek is een Vlaams natuurreservaat op grondgebied van Sint-Agatha-Rode (deelgemeente van Huldenberg), gelegen even ten zuiden van Leuven in de Dijlevallei.

Het bestaat uit vroegere viskweekvijvers waarvan de centraal gelegen vijver van meer dan 25 ha de grootste vijver in de streek is. Rondom deze waterplassen treft men vooral bosjes en moerassen aan. Aan de meest noordelijke kant van de vijver staat een observatietoren van waar men een goed zicht heeft op de grote vijver. Dagelijks staan daar vogelaars (en fotografen) van 's morgens vroeg tot 's avonds laat.

Ikzelf zag er al tjiftjaf, pijlstaart, wintertaling, grote zilverreiger, grutto, boerenzwaluw, cetti's zanger (enkel auditief), bergeend, grote canadese gans, aalscholver, nijlgans, tafeleend, krakeend, slobeend, boomvalk (deze laatste nog niet dit jaar!) en kon vandaag minutenlang een sperwer observeren die van uit een boom de omgeving afzocht naar een mogelijke prooi.

Ik had echter niet mijn telelens bij maar wel mijn macrolens. Ik fotografeerde een kikker (die op zoek was naar een vrouwtje), hondsdraf en speenkruid. Ja, de lente is in 't land, zoveel is duidelijk! Eindelijk ...

Op bezoek bij mijn beste vriendin!

Deze morgen was ik welkom bij een goede vriendin in Zedelgem. Ze had me verteld dat er vele kleine vogeltjes haar tuin (en ook een beetje de tuin van haar man) bezochten en er zich te goed deden aan de mélange van granen die Pierre voor hen bereidde.

De zon toonde zich af en toe toen ik plaats nam op een stoel in een hoekje van de tuin. Ik zat er onbeweeglijk met mijn camouflage kledij aan tot de vogeltjes terug kwamen. Deze waren immers allen opgevlogen toen ik mijn plaats kwam innemen.

De eerste die terug kwam was verrassend genoeg een mannetje grote bonte specht die zich te goed kwam doen aan de zonnenbloempitten. Ik wachtte tot hij op een tak ging zitten - weg van de voederplaats - vooraleer hem te fotograferen.

Grote bonte specht (m) 

Wat later kon ik ook het vrouwtje portretteren. Zie je de verschillen?

Grote bonte specht (vr)

Al vlug zaten de voederplaatsen - er zijn er vier in die tuin - vol met kleine vogeltjes. Ik kon er de keep, de groenling en het sijsje fotograferen. Telkens zowel het mannetje als het vrouwtje. In die volgorde staan ze dan ook hieronder afgebeeld.

Keep (m)

Keep (vr)

Groenling (m)

Groenling (vr)

Sijs (m)

Sijs (vr)

Na een klein uurtje kwam ik terug binnen. Het aangeboden aperitiefje smaakte heerlijk, we babbelden honderd uit over deze kleine maar zo mooie zangvogeltjes en spraken af voor een volgende fotosessie.

Dank Machteld en Pierre, het was kort maar zeer aangenaam!

Een zondag op de Hautes Fagnes

Om 4 uur was ik opgestaan, om 4u50 vertrok ik met de wagen naar het Signal de Botrange. Het was anderhalfuur rijden en ik had er een afspraak met andere leden van "Landschap vzw" om er te gaan kijken naar het baltsen van de korhoen.

Met zo'n 45 natuurliefhebbers gingen we op stap met Jan Loos, de afgevaardigd-bestuurder van de vzw, en met Aagje met wie ik al diverse e-mails uitgewisseld had o.a. voor de publicatie van mijn portfolio.

Na wat stappen wees Jan ons de baltsplaats aan. Drie reetjes liepen er nu in de sneeuw te grazen. Het zou wachten worden op de korhoen.

Om 7u13 kwam de zon op. De fotografen hadden werk om de moeilijke landschapfotografie onder de knie te krijgen. Ik stond er met een 600mm lens en nam deze foto's.

Een uurtje later toonde zich een eerste korhoen. Spoedig volgde er een tweede en een schijngevecht -door het spreiden van de vleugels - begon. Zelfs met mijn 1.4 converter op mijn lens zaten ze nog op een te grote afstand om er een leuke foto van te nemen.

Jan kwam ons melden dat er al geruime tijd, recht voor ons, een blauwe kiekendief in de top van een boom zat. We konden deze onmiddellijk spotten en lange tijd bekijken door de telescoop.

Vooraleer het gebied te verlaten zag ik nog een klapekster en verschillende kuifmezen. Om 9u30 ging het café aan de parking open, tijd voor een potje lekkere koffie (voor €1.90). Achter het raam en in een schitterende zon werd het me al vlug te warm en ik verkoos me te verplaatsen naar Mürringen waar op de middag een narcissenwandeling zou starten. Ik had ruimschoots de tijd om op zoek te gaan naar de rode wouw, een roofvogel die in die streek veelvuldig voorkwam.

Lang moest ik niet zoeken, statig kwam hij aangevlogen en hij was zo voorbij. Deze prachtige vogel fotograferen was niet zo gemakkelijk. Hij mocht van mijn part nog een overkomen ... maar dat deed hij niet!

Na het verorberen van de meegebrachte broodjeslunch gingen we op stap in een vallei waar wilde narcissen staan. Door de lange winter waren die echter wat in vertraging en in plaats van duizende bloeiende bloemen te zien zagen we enkel hier en daar wat groene sprietjes. De bloei zou veertien dagen later komen. Het was geen wonder als het landschap er nog zo besneeuwd bij lag.

We lieten het echter niet aan ons hartje komen en wandelen rustig 6 km door deze mooie vallei en door de dennenbossen. We kwamen langs de "Weisse Stein", misschien wel het hoogste punt van België! En op het einde werden we nog beloond met een overvliegende rode wouw.