Een reeks velduilen

Op Valentijn had het 's morgens geijzeld. Er gebeurden vele ongelukken - in West-Vlaanderen al meer dan 40 met 70 voertuigen - zodat een toertje doen met de wagen er niet in zat. Ik ging dan maar te voet even tot op het strand. Het regende lichtjes en er stond een harde, koude wind. De regen bevroor, zowel op het zand, als op mijn broek. Dit had ik nog nooit gezien: een strand met een dun ijslaagje er op! Gelukkig kon ik het bovenste gedeelte van mijn lichaam beschermen met een grote paraplu. Maar ik was nog maar 2 strandhoofden ver toen ik besliste om terug naar huis te stappen! Het was niet te doen.

Gelukkig werd het zachter in de namiddag, het ijs verdween en bij de eerste kleine opklaring reed ik naar de Uitkerkse Polder om er even te kijken naar de velduilen. De dag voordien had ik dat ook gedaan, maar toen was er geen plaats meer voor mij, vele fotografen waren er voor mij aanwezig en hadden alle mogelijke parkeerplaatsjes langs de Drijfstraat ingepalmd.

Nu had ik meer geluk: door het slechte weer 's morgens was er nu niemand! Ik was er alleen, er was geen verkeer en ik zag onmiddellijk twee velduilen. Soms gingen ze met elkaar in de clinch, eenmaal ging er één even een blauwe kiekendief verdrijven. Ik nam honderden foto's van die statige jagers. Een kleine bloemlezing er van zie je hieronder (klik op de foto om die groter te zien).